부모님 찬스(မိဘ chance)

예전에도, 지금까지도 늘 생각하게 된 단어 하나가 있다. 그건 바로 "부모 찬스"라는 단어이다. 유전으로 물려받는 외모, 지식을 비롯해 재산, 인맥, 환경까지 말이다. 

아이들은 태어나서 부모님으로부터 많은 것을 배우게 된다. 나는 부모가 사용하는 어휘, 나누는 대화, 같이 어울리는 사람들과의 관계 등이 아이한테 큰 영향이 있다고 생각한다. 

마찬가지로 부유한 부모의 밑에서 자란 아이들을 태어날 때부터 우아한 집에서 살게 되고, 고급 차량을 타게 된다. 그건 자연스러운 일이다. 

내가 말하고 싶은 것은 모든 사람들이 각기 다른 출발점에서 출발을 하게 되는 것이다. 집있고, 차 있는 부모 밑에서 자란 아이들은 의식주 걱정을 할 필요가 없다. 걔네들의 출발점에는 그 모든 것이 갖춰져 있기 때문이다. 그래서 공부할 때도 공부에 전념할 수 있고, 부모가 보내준 학원, 시켜준 과외를 마음 편히 받을 수 있다. 또는 학업을 마치고 졸업한 후에 취직했을 때도 자신이 번 돈을 자기계발하는 데에 마음껏 쓸 수 있게 된다. 심지어 새로운 친구를 사귈 때나, 알고 지낸 사람들과의 관계를 유지하는 데에 있어 비용에 연연할 필요없이 쓸 수 있다. 

반면에 부족한 부모 밑에서 자란 아이들은 언제 부모가 퇴학시켜 돈 벌이를 하라고 할지 몰라 전전긍긍하면서 공부를 해야만 했다. 형편이 좋은 집안의 아이들과 같이 학업을 마치고 졸업을 했어도 그들의 출발점은 너무나 차이가 있다. 집이 없고, 차 없고, 심지어 하루하루 벌고 써야만 하는 집안 출신이라면 매일 의식주 걱정을 해야만 하는 출발점에서 출발을 해야한다. 그들이 취직을 해 받게 된 월급마저 자기계발을 하는 데에 쓰지 못하고 가족의 의식주를 해결하는 데에 쓰게 된다. 출발점이 다르기 때문에 아무리 애를 써서 앞으로 나아가려고 해도 속도는 안 난다. 운이 좋아 이끌어줄 사람이 생기면 그때는 조금 속도를 낼 수 있겠지만 말이다. 

또는 부모 찬스가 없는 아이들은 나이는 어렸지만 사고는 어른스러운 애 늙은이들이다. 어린 아이가 갖고 싶은 것, 먹고 싶은 것이 있어도 어른들처럼 참고 조르지 못한다. 졸라봤자 돌아올 것이 매뿐인 것을 너무나 잘 알고 있기 때문에 일찍 포기할 줄도 아는 애늙은이들이다. 

중요한 것은 사람마다 변수가 있고, 변수에 따라서 상황이 달라진다. 그 여러 변수들을 따져보고 자신의 자식이, 동생이 도달할 수 있는 곳의 한계를 추측해볼 수 있다. 어떤 이들은 자신들이 해준 것도 없는 자수성가한 자식, 동생을 보고 큰 기대를 하고, 심지어 값 비싼 교육을 받았던 부잣집 자식들과 비교를 하면서 스트레스를 줄 때도 있다. 자신들이 만들어준 출발점의 상황을 기억 못한 채로 말이다.

아무튼 부모찬스를 사요할 수 없는 애늙은이들에게 충고하고 싶은 건 30살부터는 자기 인생을 위해서 살라고 하고 싶다. 안 그러면 자기의 자식 때도 자신과 같은 출발점에서 출발하게 될 거니까~. 정신 차리고 단단한 출발점을 만들라고 애늙은이들아~. 

အရင်တုန်းကရော၊ အခုရော အမြဲတမ်း အတွေးဝင်မိတာလေး ရှိတယ်။ အဲ့ဒါကတော့ မိဘ chance ဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ပေါ့။ ရုပ်ဆင်းသွင်ပြင်ကအစ ဥစ္စာစည်းစိမ်၊ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး၊ ဗဟုသုတ၊ အသိုင်းအဝိုင်းအဆုံးပေါ့။

ကလေးတွေရဲ့ လက်ဦးဆရာဟာ မိဘဆိုတော့ မိဘတွေ သုံးတဲ့ စကားအသုံးအနှုန်း၊ ပြောတဲ့ အကြောင်းအရာ၊ ပေါင်းသင်းတဲ့ အပေါင်းအသင်းတွေက ကလေးအပေါ်မှာ သက်ရောက်မှု အများကြီး ရှိမယ်လို့ ထင်တယ်။

ထိုနည်းတူစွာ မိဘက ကားနဲ့ တိုက်နဲ့ နေနေတယ်ဆိုရင် သူတို့ ကလေးကလည်း မွေးကတည်းက တိုက်နဲ့ ကားနဲ့ နေကြရတယ်။ ဒါဟာ သဘာဝပါပဲ။

ကျွန်မဆိုလိုချင်တဲ့ အချက်ကတော့ လူတိုင်းလူတိုင်း တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး တာထွက် မတူတာကိုပါ။ တိုက်နဲ့ ကားနဲ့ ကိုယ်ပိုင်အိမ်ရာနဲ့ အတည်တကျရှိနေပြီးသား မိဘရဲ့ လက်အောက်မှာ ကြီးပြင်းလာတဲ့ ကလေးတွေအတွက် နေစရာ၊ စားစရာအတွက် ပူစရာမလိုကြဘူး။ သူတို့ရဲ့ တာထွက်ပွိုင့်မှာ အဲ့ဒီအချက်တွေ ပြည့်စုံနေတဲ့အတွက် သူတို့လေးတွေ ပညာသင်ယူတဲ့အချိန်မှာ ထိုအချက်တွေကို ထည့်သွင်းစဥ်းစားစရာမလိုဘူး။ စာပဲ အာရုံစိုက်၊ မိဘ ထားပေးတဲ့ ကျူရှင်၊ သင်တန်းတွေကို စိတ် ပေါ့ပါးစွာ တက်နိုင်ကြတယ်။ နောက်ပြီး ဘွဲ့တွေရ၊ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ပြီး ရလာတဲ့ လစာဝင်ငွေဟာ သူတို့ဘဝကို အရောင်တင်တဲ့ နေရာမှာ၊ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းဖွဲ့ အသိုင်းအဝိုင်း တစ်ခုထဲကို ဝင်တဲ့ နေရာမှာ စိတ်ကြိုက် သုံးနိုင်ကြတယ်။

တစ်ဖက်မှာ ချို့တဲ့တဲ့ မိဘက မွေးဖွားလာတဲ့ ကလေးတွေကျတော့ ဘယ်အချိန် ကျောင်းထွက်ခိုင်းမလဲဆိုတာ မသိတဲ့အတွက် စိတ်ပေါ့ပေ့ါပါးပါးနဲ့ ပညာသင်ခွင့် မရကြဘူး။ ချမ်းသာတဲ့ ကလေးတွေနဲ့ ကျောင်းအတူတူ တက်ပြီး ဘွဲ့တွေ အတူတူ ယူနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင် သူတို့လေးတွေရဲ့ တာထွက်ပွိုင့်ဟာ နေစရာ အိမ်မရှိ၊ စီးစရာ ကားမရှိ၊ ယုတ်စွအဆုံး တစ်နေ့လုပ်မှ တစ်နေ့ စားရတဲ့ ဘဝဆိုရင် စားဖို့ သောက်ဖို့၊ ဝတ်ဖို့အတွက် နေ့စဥ် ပူပန်နေကြရတဲ့ ပွိုင့်ကနေ တာစထွက်ကြရတာ။ သူတို့လေးတွေ ပညာကို ဆုံးခန်းတိုင်အောင် သင်ခွင့်ရပြီး အလုပ်ခွင် ဝင်နိုင်ခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင်၊ ရလာတဲ့ လုပ်ခလစာဟာ သူတို့ဘဝကို အရောင်တင်တဲ့ နေရာမှာ သုံးခွင့် မရှိသေးဘူး။ အရင်ဆုံး စားဝတ်နေရေးအတွက် သုံးရတယ်။ ကိုယ်ပိုင် အိမ်မရှိရင် ဘယ်တော့ အနှင်ခံရမလဲ မသိတဲ့ ဘဝတွေမို့ ကိုယ်ပိုင် အခန်းလေး၊ အိမ်လေး တစ်လုံးတော့ ရှိအောင် အရင် ကြိုးစားကြရတယ်။ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေနဲ့ လည်ဖို့ ပတ်ဖို့အတွက် သုံးဖို့ ငွေပိုဆိုတာ မရှိကြဘူး။ မိတ်ဆွေအသစ်လည်း မဖွဲ့နိုင်ဘူးလေ။ အဲ့တော့ တာထွက်မှာတင် သူတို့က ရှေ့ကို မရောက်နိုင်တော့ဘူး။ ကံလေး ရှိရင်တော့ မြေတောင်မြှောက်ပေးတဲ့ သူမျိုးနဲ့ တွေ့နိုင်တာပေါ့နော်။ အဲ့လို ဆိုရင်တော့ ခြေကျင်လျှောက်ရာကနေ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားနိုင်သလိုဆိုတော့ နည်းနည်းလေး ခရီးပိုရောက်သွားတာပေါ့။

နောက်တစ်ခုက မိဘ chance မရှိခဲ့တဲ့ သူတွေက လူအသက် ငယ်ပေမဲ့ စိတ်အသက်က ကြီးနေတတ်ကြတယ်။ မိသားစုအပေါ် သိတတ်တယ်လို့ အပြောခံရတဲ့ သူတိုင်းဟာ ကလေးလူကြီးလေးတွေဘဝနဲ့ နေထိုင်သွားကြရတာကို ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ကလေးဘဝကတည်းက လူကြီးလေးတစ်ယောက်လို လိုချင်တာ၊ စားချင်တာ ရှိရင်လည်း မပူဆာတတ်ကြဘူး။ ပူဆာလည်း မရနိုင်တာကို သိနေတဲ့အတွက်ကြောင့် အမှန်တရားကို လက်ခံလိုက်ကြပြီး မပူဆာကြဘူးလေ။

ဆိုလိုချင်တာ လူတိုင်းမှာ အမျိုးမျိုးသော အခြေအနေတွေ ရှိတယ်။ အခြေအနေ အမျိုးမျိုးကို ထည့်သွင်း ချင့်ချိန်ပြီး ကိုယ့် သားသမီး ကိုယ့် ညီအစ်ကိုမောင်နှမက ဘယ်ထိပဲ ရောက်နိုင်မယ်ဆိုတာကို ခန့်မှန်းကြည့်နိုင်တယ်။ တချို့ဆို အခြောက်တိုက် မျှော်လင့်ချက်တွေ ထားပြီး၊ လူချမ်းသာ သားသမီးတွေနဲ့ သွားသွားပြီး ယှဥ်ချင်ကြသေးတယ်။ သူတို့တွေ လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့ တာထွက်ပွိုင့်က အခြေအနေကို မေ့ကုန်ကြတယ်။

ကဲကဲ မိဘ chance သုံးခွင့် မရခဲ့တဲ့ က‌လေးလူကြီးလေးတွေရေ အသက် 30နောက်ပိုင်းမှာတော့ ကိုယ့်ဘဝအတွက် ကိုယ်ရှင်သန်ပါလို့ အကြံဉာဏ်ပေးလိုက်ပါရစေ။ ဒါမှ တော်တို့ရဲ့ မျိုးဆက်သစ်လေးတွေ ခေတ်မှာ မိဘ chance လေး သုံးခွင့် ရကြမှာ။ ကိုယ့်တုန်းက ထွက်ခဲ့ရတဲ့ တာထွက်ပွိုင့်မျိုး မဖြစ်ရလေအောင် အခုကတည်းက ကိုယ့်ဘဝအတွက် ကြိုးစားပါတော့လို့ ကိုယ် အပါအဝင် ကလေးလူကြီးလေးများကို ပြောလိုက်ပါရစေ။

အပျိုကြီး၊ လူပျိုကြီးတွေကို မဆိုလိုပါဘူးရှင်။

        ကိုရီးယားမှာ နေနေတာ ၄နှစ်ကျော်လို့ ၅နှစ်ထဲ ရောက်ပေါ့။ အိမ်ပြာတော်အရှေ့က ဂရောင်းဘို့နန်းတော်ထဲကိုတော့ မရေမတွက်နိုင်အောင် ရောက်တယ်။ ရောက်တိုင်းလည်း အနောက်ပေါက်ကနေ ထွက်ပြီး ခေါင်းမိုးအပြာနဲ့ သမ္မတအိမ်ပြာတော်ကို နောက်ခံထားပြီး ဓာတ်ပုံ ရိုက်ဖြစ်တယ်။ အိမ်ပြာတော်အနောက်က တောင်ပေါ်ကို တက်ပြီး အပေါ် စီးကနေလည်း ရိုက်၊ ဒီလို အပြင်ဘက်ကပဲ လှည့်လည် ကြည့်နေခဲ့တာ ကြာပေါ့။ တလောလေးက ကိုယ့်ဆရာမက အိမ်ပြာတော်သွားချင်တယ်ဆိုတော့ ကိုယ်လည်း မရောက်ဖူးသေးတဲ့အခါကျ စိတ်ထဲမှာ အစီအစဥ်ဆွဲမယ်ဆိုပြီး ထားထားတာ၊ ကိုရိုနာနဲ့ ဘာနဲ့ဆိုတော့ အပြင်ထွက်ဖို့ မရဲတော့ ခဏခေါက်ထားခဲ့တယ်။ အခု ကိုရိုနာလည်း နည်းနည်းငြိမ်ပြီ၊ ကိုယ်လည်း အပြင်ထွက်ချင်ပြီဆိုတော့ ဒီ အစီအစဥ်ကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ အချိန်ကျပြီ။  

        သူက ကြိုပြီး စာရင်းပေးပြီးမှ သွားလို့ရတာဆိုတော့ သမ္မတအိမ်ပြာတော် လေ့လာရေး(청와대 관람)ဆိုပြီး အင်တာနက်မှာ ရိုက်ရှာ၊ ကိုရီးယားလို site ထဲမှာ သူတောင်းတဲ့အချက်အတိုင်း ဖြည့်ပြီး လျှောက်တော့ အဆင်မပြေဘူး။ ကိုယ်တွေက နိုင်ငံခြားသားချည်းပဲ သွားမှာကို သူ့လူမျိုး လူကြီးပါရမယ်ပဲ စာက ကျကျလာတယ်။ အဲ့ဒီ siteက သူ့နိုင်ငံသားပဲ လျှောက်လို့ ရတယ်။ အဲ့တော့ ဘယ်ရမလဲ 1:1မေးလို့ ရတဲ့ နေရာရှိတော့ စာပို့လိုက်တယ်။ နိုင်ငံခြားသား လျှောက်တာ မရလို့၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲပေ့ါ။ နောက်နေ့ မနက်ကျ‌တော့ အဖြေပြန်လာပါတယ်။ နိုင်ငံခြားသား လျှောက်လို့ရတဲ့ လင့်လေးပါ ပို့ပေးပါတယ်။ သူ့ထဲမှာ ဖြည့်ရတဲ့ အချက်အလက်တွေက လေယာဥ်လက်မှတ် ဝယ်သလိုပဲ လေ့လာရေး လာချင်တဲ့ နေ့၊ အချိန်(သတ်မှတ်ထား)ရွေးပြီး၊ လူဦးရေ၊ ပတ်စ်ပို့နံပါတ်၊ issue date, expire date၊ မွေးနေ့ စတာတွေကို အတိအကျ ဖြည့်ပြီးမှ လျှောက်လို့ ပြီးတယ်။ လေ့လာရေးသွားချင်တဲ့ သူများ ရှိခဲ့ရင် အသုံးပြုလို့ ရအောင် ကိုရီးယားလို siteနဲ့၊ အင်္ဂလိပ်လို site ၂မျိုးလုံး တင်ထားတယ်နော်။ မှတ်ချက် အင်္ဂလိပ်လို siteထဲ ဝင်တဲ့အခါ ဖုန်းနဲ့ဆိုရင် pc version ‌ပြောင်းပြီး ကြည့်မှ ‌ရပါတယ်။ ကွန်ပျူတာနဲ့ဆိုရင်တော့ ဘာမှ လုပ်စရာ မလိုဘဲ တန်းပြီး ‌လျှောက်လို့ ရပါတယ်။ သိချင်တာ ရှိရင် အချိန်မရွေး မေးလို့ ရပါတယ်။

လျှောက်ထားသူ-ကိုရီးယားနိုင်ငံသားအတွက်

https://tour.president.go.kr/tours/about

လျှောက်ထားသူ-နိုင်ငံခြားသားအတွက်(ဖုန်းဖြင့် ကြည့်လျှင် PC version ‌ပြောင်းပြီး ကြည့်ရန်) 

https://tour.president.go.kr/Contact/Tours/Step1

ayeayeaung

      청와대 관람을 할 수 있다는 것을 처음에 몰랐다. 다른 지인들의 청와대 관람 사진을 보고 나도 언제 한번 청와대 관람을 해보고 싶었다.이제 봄이 오고 예쁜 계절이 시작되었으니까 경복궁을 통해 청와대까지 나들이 갈 계획을 세웠다. 나들이 가는 데는 혼자 가면 재미 없으니 시간이 되는 친구들과 같이 하기로 했다. 인터넷에서 청와대 관람이라고 치면 청와대 사이트가 나온다. 

https://tour.president.go.kr/tours/about

       이 사이트는 한국인 동행의 조건 하에서 관람 신청으로 되어 있는 사이트다. 나도 처음에 몰라서 이 사이트에 들어가 분명히 관람인원에서 외국인 칸에 2명이라고 입력했는데 성인이 최소 1명이 있어야 한다는 알림이 떴다. 그래서 사이트에 나와 있는 1:1 문의에서 외국인이 어떻게 신청하면 되는지 글을 남겨 문의를 했다. 바로 다음 날에 이멜로 다음과 같이 답변을 해주셨다. 

"안녕하세요.
청와대 관람 담당자입니다.
외국에 계신 한국인, 관광을 오시는 외국인, 한국 거주 외국인 분들은 내국인이 아닌 외국인으로 신청을 해주셔야 하오며 (부여받으신 주민등록번호 뒷자리 시작이 1, 2, 3, 4가 아닌 경우 포함)
국문 사이트에서는 신청자 및 대표자가 내국인이어야 하나
아래의 영문 사이트에서는 외국인께서도 여권정보 입력으로 신청이 가능합니다.
https://tour.president.go.kr/Contact/Tours/Step1
다만 내, 외국인 모두 미성년자 단독 신청 및 관람이 불가하기에
성인이 필히 신청자가 되어야 하며 미성년자는 관람인으로 추가 되어야 하는 점 함께 안내드립니다.
귀하께서 미성년자일 경우 신청을 직접 하실 수 없으며 성인의 신청건에 동반인으로 포함되어야 합니다.
청와대 관람에 많은 관심을 가져주신 데에 대해 깊은 감사를 드립니다."

     그래서 외국인이 대표로 관람 신청하는 경우 다음의 링크에 들어가서 신청을 하시면 된다. 

     코로나도 이제 통제가 된 것 같고, 너무 집에만 지내면 답답하니까 나들이 한번 나가보는 게 어때요?

https://tour.president.go.kr/Contact/Tours/Step1

ayeayeaung

ဘဏ်ဆိုတဲ့ လုပ်ငန်းဟာ စုငွေနဲ့ ချေးငွေကြားက ရလာတဲ့ အမြတ်နဲ့ ငွေကြေးရင်းနှီးမြှပ်နှံမှုကို အမှီသဟဲပြုပြီး ရပ်တည်နေရတဲ့ ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်း တစ်ခု ဖြစ်တယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဘဏ်လည်း အရှုံးပေါ်ရင် ဒေဝါလီခံရနိုင်တာပဲ။ အဲ့သလို အခြေအနေတွေ ဖြစ်လာခဲ့ရင် မရှိမဲ့ ရှိမဲ့လေးတွေ ဘဏ်ပြေးအပ်ထားတဲ့ လူတွေအဖို့ ငွေပြန်ရဖို့ဆိုတာ ခဲယဥ်းသွားပါပြီ။ ဘဝတွေ ပျက်ကြပြီ။ အဲ့သလို အနေအထားမျိုးကို မဖြစ်အောင် ကိုရီးယားမှာ ငွေစုသူကာကွယ်ရေးဥပဒေဆိုတာ ရှိပါတယ်။ အဲ့ဒီဥပဒေ အသက်ဝင်လှုပ်ရှားလာဖို့အတွက် “စုငွေအာမခံကော်ပိုရေးရှင်း”ဆိုတဲ့ အစိုးရပိုင်လုပ်ငန်းတစ်ခုကို ဖွဲ့စည်းခဲ့တယ်။

တိုတိုနဲ့ လိုရင်းပြောရရင် ဘဏ်တွေကနေ ပြန်ပြီး အစိုးရထံမှာ အာမခံထားတဲ့ သဘောပဲဖြစ်တယ်။  ဘဏ်တွေက ပြည်သူလူထုက အပ်တဲ့ ငွေပေါ် မူတည်ပြီး စုငွေအာမခံကော်ပိုရေးရှင်းမှာ အာမခံကြေး ပုံမှန်ပေးသွင်းသွားပြီး ဘဏ်က အရှုံးပေါ်ခဲ့သည်ရှိသော် ထို အာမခံဌာနမှနေပြီး ပြည်သူလူထုထံ စုငွေများ စိုက်ပေးရမယ်ဆိုတဲ့ စနစ်ဖြစ်တယ်။

ဘဏ်တွေ ဒေဝါလီခံခဲ့သော် ကိုယ်စုထားတဲ့ စုငွေလေးကို အစိုးရ စုငွေအာမခံဌာနကနေ ပြန်လည် ရရှိမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် စိတ်သောကရောက်စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်စုထားသလောက် အကုန်ပြန်ရတာ မဟုတ်ဘဲ ဥပဒေမှာ ပြဌာန်းထားတာကတော့ ဘဏ်တစ်ခု၊ လူတစ်ယောက်ကို သိန်း ၅၀၀အထိပဲ ပြန်ပေးမှာ ဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်မှာ သိန်း ၁ထောင်ရှိနေတယ်ဆိုရင်တော့ ဘဏ် ၂ခုမှာ ခွဲသွင်းထားပေါ့။ ဒါဆို ဘဏ်တွေ ဒေဝါလီခံခဲ့သည်ရှိသော် ကိုယ့်ပိုက်ဆံ အရှိကို အရှိအတိုင်း ပြန်ရမှာ ဖြစ်တယ်။

ayeayeaung

 마스크 5부제 실행 전에는 한번도 공적 마스크를 사지 못했다. 언제 들어올지 모르는 마스크를 사러 약국 앞에서 줄 서서 2시간 넘게 기다리다가 빈손으로 집에 돌아와야 하는 경우가 몇 번 있었다. 마스크 5부제 실행한다는 소식을 듣고 얼마나 행복한지 모른다. 이제 나도 저렴하게 마스크를 살 수 있겠구나 라는 생각에 마음이 한 층 가벼워진 것 같았다. 오늘 2020년 3월 13일(금요일)은 내가 마스크 구매 대상이라서 아침에 일어나고 언제쯤 마스크 사러 나가면 좋을까 생각하고 있었는데 어제 남편이 알려준 똑닥 앱이 생각이 나서 설치하고 마스크 재고 현황을 살펴봤다. 우리 집에서 가까운 약국들은 다 없음으로 나오고, 약국 앞에서  4시부터 마스크 판매한다고 공지를 붙여좠기 때문에 다른 쪽 약국들을 알아보려고 했다. 우리 집에서 걸어서 10분 거리에 있는 약국들은 거의 다 충분으로 나왔고 입고 시간은 11시쯤이라고 떠서 점심을 먹고 마스크 사냥 나갔다왔다. 기분 좋게도 진짜 약국에서 마스크 사러 줄 서는 사람 한 명도 없었다. 외국인등록증을 보여주고 내 배당 마스크 2개를 3천원에 사고 근처 이마트에서 장보고 좋은 기분으로 집에 돌아왔다. 

ကဲ ဒီနေ့တော့ နှာခေါင်းစည်းကို အောင်မြင်စွာ ဝယ်ယူလိုက်နိုင်ပါပြီခင်ဗျာ။ ဒီအပတ်ကတော့ အစိုးရက နှာခေါင်းစည်းကို မွေးနှစ်အလိုက် ရက်ခွဲပြီး ရောင်းပေးတဲ့ ပထမဆုံးအပတ်ဖြစ်ပါတယ်။ အရင်အပတ်တွေတုန်းက အဲ့လိုစနစ်နဲ့ ၂နာရီလောက် တန်စီတာတောင် အခုရေ မလောက်လို့ မဝယ်လိုက်ရဘဲ အချိန်ကုန် လူပန်း၊ အခန့်မသင့်ရင် ရောဂါပါ ကူးလာအုံးမှာ။ အခုတော့ အဆင်ကို ပြေသွားတာပဲ။ ဒီမှာ အရေးကြီးတဲ့အချက်က ဘာလဲဆိုတော့ ddocdoc(똑닥) ဆိုတဲ့ တုတ်တတ် application လေးရဲ့ လမ်းညွှန်မှုကြောင့် ဖြစ်တယ်။ ဒီ စနစ်ဟာ အစိုးရရဲ့ ထိန်းကွပ်မှုအောက်မှာ ကွန်ပျူတာနဲ့ စာရင်းသွင်းရတဲ့ စနစ်ဖြစ်တဲ့အတွက် သတင်းအချက်အလက် အကုန် ပွင့်လင်းမြင်သာတယ်။ လိမ်လို့မရဘူး။ ဒီ စနစ် စစချင်းမှာပဲ application ပါ စပေါ်လာပြီး လူငယ်တွေအတွက်တော့ အတော်လေး အဆင်ပြေသွားတယ်။ သူလေးက ကိုယ်နဲ့ နီးစပ်ရာ ဆေးဆိုင်တွေမှာ နှာခေါင်းစည်း ရှိမရှိ ပြပေးတယ်။ ဘယ်လို ပြပေးလဲဆိုတော့ စိမ်းပြာရောင် လေး ပြထားရင် အခုရေ တစ်ရာအထက်ရှိတာဖြစ်ပြီး၊ လိမ္မော်ရောင်လေး ပြနေရင် အခု အခုရေ တစ်ရာအောက်၊ ပန်း ရောင်လေးဆိုရင် အခုရေ ၃၀အောက်၊ မီးခိုးရောင်ဆိုရင်တော့ လုံးဝ မရှိဆိုပြီး ညွှန်ပြပေးပါတယ်။ အဲ့တော့ စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ ရှိနိုးနိုး မျှော်လင့်ပြီး လိုက်မေးစရာ၊ တန်းစီစရာ မလိုတော့ အလဟသပ် အချိန်မကုန်တော့ဘူးပေါ့။ ဖုန်းလေးနဲ့ စစ်ကြည့်ပြီး ဘယ်ဆိုင်ကို တန်းပြီး သွားရမလဲ သိရတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့။ ကိုရီးယားရောက် မြန်မာပြည်သူများလည်း မိမိတို့ အချိန်နှင့် ကျန်းမာရေးအတွက် တုတ်တတ်(ddocdoc)ကလေးနဲ့ ခင်ခင်မင်မင် နေပါနော်။ မနေ့က ပင်မင်းဆိုင်သွားတုန်းက ဆေးဆိုင်တွေရှေ့မှာ တန်းစီနေတာတွေ တွေ့တော့ ပြောပြချင်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ နားထောင်ချင်မှ နားထောင်မှာဆိုတော့ ဒီလိုပဲ ကျော်လာလိုက်ပါတယ်။ ဖုန်းလို စက်ပစ္စည်းနဲ့ သိပ်မရင်းနှီးတဲ့ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေကတော့ တန်းစီမြဲ စီနေကြတာပေါ့။

ကိုရိုနာဘေးကို ကိုရီးယားမှာ ဘယ်လို တုံ့ပြန်နေသလဲ။

     တရုတ်မှာ ကိုရိုနာ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှု များနေချိန် ကိုရီးယားမှာ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ စတင် ဖြစ်နေပြီပေါ့နော်။ ပြည်တွင်း ကူးစက်မှုလည်း အာရုံစိုက်နေရင်း ဝူဟန်မှာ ရောက်နေတဲ့ တခြားနိုင်ငံသားတွေကို သက်ဆိုင်ရာ နိုင်ငံတွေက ပြန်ခေါ်တာတွေ လုပ်တော့ ကိုရီးယားအစိုးရကလည်း လေယာဥ် စီးလုံးငှားပြီး ၃ခေါက်လား မသိဘူး လွှတ်ပြီး ပြန်ခေါ်လာတယ်။ ပြန်ခေါ်လာတဲ့ သူတွေကို ဘယ်မှာ ထားပြီး စောင့်ကြပ်မလဲဆိုပြီး နေရာရှာတဲ့အခါမှာ ရေချိုးခန်း အိမ်သာ အပြည့်အစုံပါတဲ့ တစ်ယောက်ချင်း အခန်းဖွဲ့ထားတဲ့ အဆောင်ခန်းတွေက ချောင်းနန်းဆိုတဲ့ ဒေသမှာ ရှိနေတဲ့အတွက် အဲ့ဒီဘက်ကို သတ်မှတ်လိုက်တယ်။ ချောင်းနန်းဘက်မှာဆိုရင် အစိုးရပိုင် ကာလတို၊ ကာလရှည် သင်တန်းကျောင်းတွေ၊ ဥပမာ ရဲဖြစ်သင်တန်းတို့၊ မီးသတ်သင်တန်း စသဖြင့် အများကြီး ရှိတဲ့အတွက်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်တယ်။ အဲလို သတ်မှတ်လိုက်တော့ အဲ့ဒီ ဒေသမှာ နေတဲ့ ဒေသခံ တချို့က ကန့်ကွက်ဆန္ဒပြကြတယ်။ အကျိုးအကြောင်း တွေးတောတတ်၊ နိုင်ငံကြီးသား ပီသတဲ့ တချို့ ဒေသခံတွေကတော့ ကပ်ဘေးကြုံနေခဲ့တဲ့ မိမိနိုင်ငံသား အချင်းချင်း အားပေးကြောင်း၊ ကြိုဆိုကြောင်း အင်တာနက်က တဆင့် သူတို့ရဲ့ သဘောထားကို ဖော်ပြကြိုဆိုကြတယ်။ နောက်ဆုံး အစိုးရရဲ့ အစီအစဥ်နဲ့ ဝူဟန်ဒေသမှ ပြည်သူတွေနဲ့၊ သူတို့ မိသားစုများ ကိုရီးယားပြည်ထဲကို ကပ်ဘေးရှောင် ဝင်ရောက်နေထိုင်ခွင့် ရခဲ့တယ်။ ၁၄ရက် ၂ပတ်ကြာ အဆောင်တွင်းမှာပဲ စောင့်ကြည့်ကာလအဖြစ် နေခဲ့ကြရတယ်။

     တရုတ်မှာ တဟုန်ထိုး ကူးစက်သူ၊ သေဆုံးသူတွေ တိုးလာတော့ ကိုရီးယားမှာ တရုတ်တွေကို ပြည်ဝင်ခွင့် ပိတ်ဖို့ အိမ်ပြာတော် ဟုမ်းပေ့ချ်မှာ ဆန္ဒတင်ပြကြတယ်။ အစိုးရက တရုတ်ကို လုံးဝ ပြည်ဝင်ခွင့် မပိတ်ခဲ့ဘဲ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက တရုတ်မှ ဝင်လာတဲ့ မည်သူ့ကိုမဆို ၂ပတ်အတွင် အပြင်မထွက်ဖို့ ကြပ်မတ်တယ်။ application ချက်ချင်းဆွဲပြီး အဲ့ဒီ ၁၄ရက်အတွင်းမှာ နေ့စဥ် ကျန်းမာရေး ဒိုင်ယာရီကို ဖြည့်စွက်စေတယ်။ အဲ့လို စီစဥ်‌ဆောင်ရွက်နေတဲ့ ကာလအတွင်းမှာ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုဟာ အတော်လေး ငြိမ်နေခဲ့တယ်။ ကိုရီးယားနိုင်ငံတွင်း နှာခေါင်းစည်းတွေဆိုတာလည်း တရုတ်တွေ သိမ်းကျုံးဝယ်ပြီး သယ်သယ်သွားလို့ ဆိုင်တွေမှာ ကျန်တောင် မကျန်တော့တဲ့ အခြေအနေရောက်ရော နံပါတ် ၃၁ ကူးစက်ခံရသူ အဖွားကြီး ပေါ်လာပါလေရော။ အဲ့အဖွားကြီး တစ်နိုင်ငံလုံး နှံ့နေအောင် ပတ်တာကို အစိုးရက သိတော့ လိုက်ရင်း လိုက်ရင်း ရှင်းချောင်းကြည်ဆိုတဲ့ ခရစ်ယာန်ဂိုဏ်းကွဲအဖွဲ့အကြောင်း ပေါ်လာပါရော။ သူတို့ရဲ့ ဘုရားဝတ်ပြုပုံက ထူးဆန်းတယ်။ ကြမ်းပြင်မှာ တန်းစီထိုင်ပြီး ဝတ်ပြုကြ၊ ဆိုကြ၊ ကကြဆိုတော့ ‌ရောဂါက မကူးချင်တာတောင် မကူးလို့ မရတဲ့ အခြေအနေဖြစ်နေတာပေါ့။ အဲ့ဒီ့ ဂိုဏ်းချုပ်ဘုရားရှိခိုးကျောင်း ဒယ်ဂူရှင်းချောင်းကြည်ကနေ တဟုန်ထိုး ကူးစက်သူတွေ တိုးလာလိုက်တာ  အခုဆို ၇ထောင် ကျော်သွားပါလေရော။ သူတို့ ဂိုဏ်းဝင်တွေ စာရင်းကို အစိုးရက တောင်းတာ privacy မို့ မပေးနိုင်ဘူးဆိုပြီး အစက တောင့်ခံနေသေးတယ်။ နောက်ဆုံး မတောင့်နိုင်တော့မှ ထုတ်ပေးတယ်။ အယောက် ၂သိန်းကျော်ပါတဲ့ စာရင်း။

     ဒီလိုနဲ့ တဖြေးဖြေး တစ်နေ့တစ်နေ့ ကူးစက်သူ ရာနဲ့ချီပြီး တိုးတိုးလာလိုက်တာ နောက်ဆုံးတော့ အစိုးရမှနေပြီး ကူးစက်မှု အခြေအနေ အနီရောင်အဆင့်ကို တိုးမြှင့်ကြေငြာခဲ့တယ်။

ကိုရိုနာ ဥပဒေ ၃

      တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပဲ လိုအပ်တဲ့ ဥပဒေ တစ်ရပ်ကို ချက်ချင်းပြင်ဆင်ရေးဆွဲ လွှတ်တော်တင်ပြီး အကောင်အထည်ဖော်တဲ့ အချက်ပဲ။ အဲ့ဒီ ဥပဒေကို ကိုရိုနာ ဥပဒေ ၃လို့ ခေါ်ဆိုထားတယ်။ သူ့ထဲမှာပါတဲ့ အကြောင်းအရာများကတော့ အောက်ပါအတိုင်း ဖြစ်ပါတယ်။

၁။ ရောဂါကူးစက်မှုအဆင့် အဝါရောင်အဆင့်ကျော်သွားပြီဆိုရင် လူမှုဖူလုံရေးဌာနမှ ကလေးသူငယ်၊ လူကြီးသူမ အစရှိသည့် ကိုယ်ခံအား နည်းတဲ့သူများကို နှာခေါင်းစည်း စသည်တို့ကို ချပေးရမယ်။ 

၂။ ကူးစက်ရောဂါ အဆင့် ၁ (ကူးစက်ရောဂါကြောင့် အသေအပျောက်များပြီး၊ အစုလိုက်အပြုံလိုက် ကူးစက်မှု ရှိနိုင်သည့်အတွက် ကူးစက်ခံရပါက သီးသန့်ခန်းထားပြီး စောင့်ကြည့်ကုသရန် လိုအပ်သည့် ကူးစက်ရောဂါအဆင့်)ကြောင့် ဆေးဝါးပစ္စည်း စျေးများ ခုန်တက်ခြင်းနှင့် ရှားပါးခြင်းများ ဖြစ်ပေါ်လာပါက လူမှုဖူလုံရေးနှင့် ကျန်းမာရေး ဝန်ကြီးမှ နှာခေါင်းစည်း၊ လက်ဆေးရည် စသည်တို့ကို ပြည်ပ တင်ပို့မှု ရပ်ဆိုင်းပစ်ရန်။ နောက်ပြီး ကူးစက်ရောဂါစုံစမ်းစစ်ဆေးရေးဝန်ထမ်းဦးရေကို လက်ရှိ အယောက် ၃၀မှ အယောက် ၁၀၀အထိ တိုးမြှင့်ပြီး နှာခေါင်းစည်း မလုံလောက်သည့် ကိစ္စကို ဖြေရှင်းရန်။

၃။ ရောဂါကူးစက်နိုင်ချေ ရှိသည့် သူများ(ဥပမာ ဝူဟန်ဒေသမှ ပြန်လာသူများ၊  ရောဂါပြန့်ပွားမှုနှုန်းမြင့်သည့် ရှင်းချောင်းကြည်ဘုရားကျောင်း တက်ခဲ့သည့် သူများ)ကို အိမ်တွင်းစောင့်ကြည့်ကာလအဖြစ် သတ်မှတ်ပြီး စောင့်ကြည့်ကုသစဥ် စည်းကမ်း မလိုက်နာသည့် သူများကို ထောင်ဒဏ် တစ်နှစ်အောက်၊ သို့မဟုတ် ဒဏ်ကြေး သိန်း ၁၀၀အောက် အပြစ်ပေးနိုင်သည်။

၄။ ရောဂါဖြစ်ပွားနေသည့် နေရာမှ လာသည့် နိုင်ငံခြားသား၊ ထိုနေရာကို ဖြတ်ပြီး လာတဲ့ နိုင်ငံခြားသားများကို ပြည်ဝင်ခွင့် ပိတ်ရန် လူမှုဖူလုံရေး ဝန်ကြီးမှ တရားရေးဝန်ကြီးထံ တင်ပြတောင်းဆိုနိုင်သည်။

ကိုရီးယားမှာ ကိုရိုနာ ဆေးစစ်ခြင်းနှင့် ကုသမှု ကုန်ကျစရိတ်ကို ဘယ်သူက ခံလဲ။

           နောက်တစ်ခုကတော့ ဆေးစစ်ခ ကောက်ခံမှု ကိစ္စကို ပြောချင်တယ်။ ကိုရီးယား ပြည်သူတွေက အစိုးရကို အပြစ်ပြောတာက ဆေးစစ်ခ ကိစ္စပဲ။ အစိုးရက ရှင်းချောင်းကြည်က လူတွေကိုကျတော့ အခမဲ့ ဆေးစစ်ပေးတယ်။ တခြားသူတွေကိုကျတော့ တစ်ယောက် ၁သိန်း ၈သောင်း တောင်းတာ သဘာဝမကျဘူး ဘာဘူးပေါ့။ ပြည်သူတွေ စိတ်ဆိုးတာလည်း သဘာဝကျပါတယ်။ အစိုးရဘက်က ကြည့်မယ်ဆိုရင် ရှင်းချောင်းကြည်လိုမျိုး တစ်ဖက်ပိတ်တွေကို အခကြေးငွေ မယူဘဲ ဆေးစစ်ပေးနေတာတောင် အစစ်မခံဘဲ ငြင်းဆန်နေတဲ့ သူတွေ ရှိနေတာကို အခကြေးငွေနဲ့ ဆေးစစ်ရမယ်ဆိုရင် ပိုလို့တောင် အစစ်ခံကြမှာ မဟုတ်တာက တစ်ကြောင်း၊ အဲ့သလို အခမဲ့ မဖြစ်မနေ ခေါ်ယူမစစ်ဆေးဘဲ နေလိုက်ရင် စကားနားမထောင်တဲ့ သူတို့က တဆင့် တခြား ပြည်သူတွေကိုပါ ကူးစက်ကုန်ရင် အခြေအနေက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်သွားမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် ရှင်းချောင်းကြည်ကို အခမဲ့ စစ်ဆေးမှု လုပ်ပေးတာ ဖြစ်တယ်လို့ ထင်တယ်။ နောက်တစ်ခုက အားလုံးကို အခမဲ့ စစ်ပေးရင် ရောဂါလက္ခဏာ သံသယ မရှိပါပဲလည်း လာပြီး အစစ်ခံကြရင် တကယ်ဖြစ်နေတဲ့ သူတွေကို အချိန်မှီ စစ်ဆေးသိရှိဖို့  နှောင့်နှေးကြန့်ကြာတာတွေ ဖြစ်လာနိုင်တယ်။ အဲ့သလို ဖြစ်ရင် မုန့်လုံး စက္ကူကပ်သလို လုံးလည်ခြာလည်လိုက်နေပြီး လုံးပမ်းပမ်းသွားမှာ ဖြစ်တယ်။ ဒါတောင် ရှင်းချောင်းကြည်ဆို အခမဲ့ စစ်‌‌ဆေးပေးတယ်ဆိုတာ့ ရှင်းချောင်းကြည် မဟုတ်ဘဲနဲ့ ရှင်းချောင်းကြည်ဆိုပြီး လိမ်ပြီး စစ်ဆေး ခံချင်တဲ့ သူတွေက ရှိသေးတယ်။ ရောဂါ ကူးစက်ခံရသူတိုင်းကို အစိုးရမှ အခမဲ့ ဆေးကုသပေးပါတယ်။ ဘာပဲ ပြောပြော ကိုယ်တော့ အစိုးရရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက် မှန်ကန်တယ်လို့ ယူဆတယ်။

ကိုရိုနာတွင် အဓိက ဇာတ်လိုက်ဖြစ်သော နှာခေါင်းစည်း ရှားပါးမှုကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်သလဲ။

            ရှင်းချောင်းကြည်ဘုရားကျောင်း ကူးစက်မှု ကိစ္စ မဖြစ်ခင်တုန်းကတော့ ကိုရီးယားနိုင်ငံသားတွေ အကုန်လုံး ဒီလောက်ထိ အခြေအနေ ဆိုးလာလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားကြဘူး။ အဲ့တော့ နှာခေါင်းစည်းလည်း လိုတာထက် ပိုမဝယ်ထားကြဘူး။ တကယ်ပြန့်လာတဲ့အခါကျမှ နှာခေါင်းစည်း ရှာတော့ ဆိုင်တွေမှာ တစ်ခုမှ မကျန်တော့ဘူး။ တရုတ်တွေ မသွားတာ ကုန်ပါလေရော။ အဲ့တော့မှ အစိုးရက ပထမဆုံး လုပ်တာက ဘာလဲဆိုတော့ နှာခေါင်းစည်း ဆိုင်လုံးကျွတ် ဝယ်ယူမှု မပြုရဆိုပြီး ကြေငြာတယ်။ကြေငြာလည်း ကြေငြာတာပဲလေ။ convenience store တွေ ဆေးဆိုင်တွေ အကုန်လုံးမှာ တင်သမျှ အကုန် လာလာ သမသွားကြတော့ တကယ်လိုတဲ့ သူတွေလာမေးတော့ ရောင်းဖို့ မရှိကြတော့ဘူး။ နောက်ဆုံး ဘာလုပ်လဲဆိုတော့ လေဆိပ်မှာ လိုက်ဖမ်းရတာပေါ့။ ပုံးလိုက် တရုတ်ပြည်ကို သယ်တဲ့ သူတွေဆီက လိုက်သိမ်းရတာ။ နောက်ပြီး နှာခေါင်းစည်းတွေ ရှိရက်နဲ့ ထုတ်မရောင်းဘဲ စျေးကောင်းစောင့်နေတဲ့ ဖြန့်ဝေသူတွေရဲ့ ဂိုထောင်တွေကို ပတ်စိပ်တိုက် လိုက်ဖမ်းခြင်း၊ တရားဝင် နိုင်ငံခြားတင်ပို့မှုကို ၁၀ရာခိုင်နှုန်းပဲ ထားပြီး ကျန်တာ ပြည်တွင်းတွင် ရောင်ချရန် စီမံခဲ့တယ်။ အဲ့ဒါတောင် နှာခေါင်းစည်း စျေးတွေလည်း တက်၊ ဝယ်လို့လည်း မရဖြစ်ရော၊ ရောဂါဖြစ်ပွားမှု အခြေအနေဆိုးရွားနေတဲ့ ဒေသတွေကို အဓိကထားပြီး စာတိုက်နှင့် NH mart တွေ၊ ဆိုးလ်နဲ့ ၏ ဂရောင်းဂီပြည်နယ်မှာတော့ နီးစပ်ရာ ဆေးဆိုင်များ(တစ်ဆိုင်ကို အခုရေ ၁၀၀နှုန်း)မှာ အစိုးရ အစီအစဥ်နဲ့ ချပေးထားတဲ့ နှာခေါင်းစည်း တစ်ဦးကို ၅ခုနှုန်းနဲ့ ရောင်းပေးခဲ့တယ်။ အပြင်မှာ ဝယ်ရင် တစ်ခုကို ဝမ်၄ထောင်ကို အစိုးရ စနစ်နဲ့ ရောင်းပေးတဲ့ နှာခေါင်းစည်းကတော့ ဝမ် ၁ထောင်ကနေ ထောင့်ငါးရာနဲ့ ရောင်းပေးတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီစနစ်ဟာ လုံးဝ မထိရောက်ပါ။ ဦးရာလူ စနစ်၊ တစ်ဦးတည်းကနေ ထပ်ခါထပ်ခါ ဝယ်လို့ရနေတဲ့ စနစ်ဖြစ်သည့်အတွက် အားနေတဲ့ အဖိုးကြီးအဖွားကြီးတွေပဲ အများကြီး ဝယ်သွားကြ၊ အလုပ်ဆင်းရသည့် သူများ၊ တစ်ယောက်တည်းနေတဲ့ သူတွေမှာ အလုပ်ပြန်ချိန်မှ ဝင်ဝယ်နိုင်သည့်အတွက် ထိုသူများအတွက် နှာခေါင်းစည်းမှာ လုံးဝ ဝယ်မရတဲ့ အခြေအနေတွေ ဖြစ်ကုန်ပါရော။ ထို့အပြင် နှာခေါင်းစည်း လိုက်ချပေးတဲ့ ကုန်တင်ကား နောက်ကနေ ကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့ လိုက်ပြီး၊ သူတို့ ချပေးတဲ့ ဆိုင်တိုင်းကို လိုက်ပြီး ၅ခုစီ လိုက်ဝယ်ပြီး၊ နောက်ကျ စျေးတင်ပြီး ပြန်ရောင်းတဲ့ မီးလန့်တုန်း ဖျားခင်တတ်တဲ့ သူတွေကြောင့် အခြေအနေက မလှမပဖြစ်ရလေ။ အဲ့တော့ နောက်ဆုံးမှာ အစိုးရက ထိုင်ဝမ်မှာ ကျင့်သုံးနေတဲ့ နည်းကို အတုယူပြီး တစ်ပတ်ကို တစ်ယောက် ၂ခုနှုန်းနဲ့ ရောင်းပေးတဲ့ စနစ်ကို ကြေငြာခဲ့တယ်။ မိမိ မွေးနှစ်အလိုက်၊ မွေးနှစ်ရဲ့ နောက်ဆုံး ဂဏန်း ၁နဲ့ ၆က တနင်္လာ၊ ၂နဲ့ ၇က အင်္ဂါ၊ ၃နဲ့ ၈က ဗုဒ္ဓဟူး၊ ၄နဲ့ ၉က ကြာသပတေး၊ ၅နဲ့ ၀က သောကြာ၊ စနေနဲ့ တနင်္ဂနွေမှာတော့ ကြားရပ်တွေမှာ မဝယ်လိုက်နိုင်တဲ့ သူများ ဝယ်ယူရန်ဆိုပြီး သတ်မှတ်လိုက်ပါတယ်။ ကိုယ့်နေ့မှာပဲ ဝယ်နိုင်ပြီး ကိုယ်စားဝယ်ယူမှု ပိတ်ထားပြီး၊ ၁၀နှစ်အောက် ကလေးသူငယ်နှင့် အသက် ၈၀အထက် သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက်ပဲ ကိုယ်စားဝယ်ယူခွင့် ပြုထားတယ်။ ဒီ အစီအစဥ်ကိုတော့ ၃လပိုင်း ၉ရက်နေ့မှ စပြီး အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။

ရောဂါကူးစက်ခံရပြီဆို ဘယ်လိုတွေများ လုပ်ဆောင်သလဲ။

             ရောဂါကူးစက်ခံရသူ တစ်ယောက်တွေ့ရှိတိုင်း ထိုသူ သွားခဲ့သည့် လမ်းကြောင်းအတိုင်း၊ ဆိုင်ဆို ဆိုင်၊ ရုံးဆို ရုံး ပိုးသတ်ဆေး လိုက်ဖျန်း၊ ထိုဆိုင်တွေ ရုံးတွေကို ခေတ္တပိတ်ခိုင်းပါတယ်။ ရောဂါကူးစက်သူ သွားခဲ့သည့် နေရာမှာ ရှိနေတဲ့ သူတွေကို ၂ပတ်တာအတွင်း အိမ်အပြင်မထွက်စေဘဲ၊ ကျန်းမာရေးအခြေအနေ စောင့်ကြည့်စေပြီး၊ လိုအပ်ရင် ကျန်းမာရေးဌာနကို လာရောက် စစ်ဆေးခံရန် အသိပေး ကြီးကြပ်ကြပါတယ်။ ထို ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ပြည်သူတွေ လိုက်နာကြတယ်။ ပြည်သူအချင်းချင်း ဖေးမကူညီကြတယ်။ စျေးဆိုင်တွေဆို ဆိုင်ခန်းခတွေ ရှိတဲ့အတွက် မရောင်းရတော့ အရှုံးပေါ်ကြတယ်။ ဆိုင်ခန်း ပိုင်ရှင်းတွေကနေပြီး ဆိုင်ခန်းခ လျှော့ပေးတာတို့၊ လခ လုံးဝ မယူဘဲ လျှော်ပေးတာတို့ ပြုလုပ်ကြပါတယ်။ အစိုးရကလည်း ဒီ ကပ်ဘေးကို ခုခံဆောင်ရွက်သည့်နေရာမှာ ကုန်တဲ့ ကုန်ကျစရိတ် များတဲ့အတွက် နိုင်ငံတော် ဘဏ္ဍာကို ထပ်တိုး သုံးရန် လွှတ်တော်ကို တင်ပြီး တောင်းဆိုပြီး လိုအပ်သည့် နေရာတွေမှာ သုံးတယ်။ ထို့အပြင် အလှူရှင်များထံမှ ရရှိသည့် အလှူငွေများလည်း ရှိတော့ တော်သေးတယ်။

နိုင်ငံသား ချမ်းသာမှု၏ အရေးပါမှု

           တစ်ခု ထပ်ပြောချင်တာကတော့ ပြည်သူတွေအနေနဲ့ လုံးဝ စည်းကမ်းမဖောက်တာပါပဲ။ ဘယ်လောက်ပဲ အခြေအနေဆိုးလာလာ ရမ်းရမ်းကားကားမရှိကြဘူး။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် ငတ်မှာ မကြောက်ကြဘူး။ သူတို့တွေ ဆိုင်တွေသွားပြီး စားစရာတွေ အများကြီး ဝယ်လာကြတယ်။ ဒါဟာ ငတ်မှာ ကြောက်တာထက် အရင်က တစ်ပတ် ၃ရက်လောက် စျေးသွားတယ်ဆိုရင် အခုလို အခြေအနေမျိုးမှာ ၁ရက်တည်းနဲ့ အပြီး ဝယ်ထားခြင်းဖြင့် ရောဂါ ကူးစက်မှုကို ကာကွယ်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ဝယ်ကြတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဘာလို့ အဲ့လို ပြောနိုင်တာလဲဆိုတော့ ကိုယ်လည်း အဲ့လို စိတ်နဲ့ ဝယ်ခဲ့တဲ့အတွက်ပဲ ဖြစ်တယ်။ လုမှာဆိုးလို့ ဆိုင်တွေ ပိတ်တာတို့ ဘာတို့ မရှိတာလည်း ပါမယ်ထင်တာပဲ။ နောက်တစ်ခုကတော့ အင်တာနက်ကနေ စားသောက်ကုန်က အစ လိုအပ်တာ အကုန် ဝယ်လို့ ရနေတာလဲ ပါတာပေါ့။

          အရေးအကြီးဆုံးအချက်ကတော့ နေ့ဖို့ညစာ ပူစရာမလိုဘဲ ပြည်သူ တော်တော်များများ လက်ထဲမှာ လအနည်းငယ်လောက်ထိ တောင့်ခံနိုင်တဲ့ ငွေကြေးပမာဏ ရှိနေတဲ့အချက်ပဲ ဖြစ်တယ်။ အလုပ်မရှိရင် ဝင်ငွေ မရှိဘူး။ ဝင်ငွေမရှိရင် စုထားတဲ့ ငွေ ရှိရင် တောင့်ခံနိုင်ပြီး၊ စုထားတာ မရှိရင် ဝင်ငွေမရှိတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် ငတ်ပြီဆိုတော့ လုတာယက်တာတွေလည်း တစ်ခါတည်း ဖြစ်ပေါ်လာတတ်တာ ဖြစ်တယ်။ ကိုရီးယားမှာ စုထားတဲ့ ငွေ မရှိဘူးဆိုတဲ့ လူက အနည်းငယ်သာ ရှိတယ်လို့ ယူဆရပါတယ်။ တော်တော်များများ ငွေစုကြတယ်။ အခု အစိုးရကို တာဝန်ရှိသူ တချို့က တင်ပြနေတာ ဘာလဲဆိုတော့ ပြည်သူ တစ်ဦးကို ‘သဘာဝဘေး အခြေခံလစာ’ ၁၀သိန်းထောက်ပံ့ဖို့ တင်ပြနေတာ ဖြစ်တယ်။ ကျဆင်းနေတဲ့ စီးပွားရေးမှာ တောင့်မခံနိုင်တဲ့ သူတွေ ရှိနေမှာ စိုးတဲ့အတွက်ကြောင့်လို့ ထင်ပါတယ်။

ကိုရီးယားတွေရဲ့ စည်းလုံးမှု

                စတော့ရှယ်ယာစျေးတွေ ထိုးဆင်းသွားလိုက်တာလည်း ပြောမနေပါနဲ့။ ဒေါ်လာစျေးတွေ တက်ပြီး ကိုရီးယားငွေ တန်ဖိုးကျဆင်းပြီး စီးပွားရေး ကျနေတာလည်း အားလုံး အသိပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဘဏ်တွေကို မယုံလို့ ဘဏ်ထဲ ရှိတဲ့ ပိုက်ဆံတွေ အပြေးအလွှားထုတ်တာတို့၊ ဘာတို့ လုံးဝ မရှိကြဘူး။ နေမြဲအတိုင်း နေကြတာပဲ။ သူတို့က သူတို့ အစိုးရကို သူတို့ ယုံကြတယ်။ တစ်ချိန်ချိန်တော့ ပြန်လည် ခေါင်းမော့လာမယ်ဆိုတာကို သူတို့ ယုံကြည်နေတယ်။ နောက်ပြီး ကိုရီးယားတွေ အရမ်းစည်းလုံးကြတယ်ဆိုတာ အရေးကြုံတဲ့အခါတိုင်း တွေ့ရတယ်။ ၁၉၉၇ခုနှစ်တုန်းက နိုင်ငံတော် ငွေကြေးအခက်အခဲ ကြုံတွေ့ရတဲ့ အခါတုန်းကလည်း ရွှေတွေထုတ်ပေးကြပြီး နိုင်ငံ့ အကြွေးကို ဝိုင်းဆပ်ကြတယ်။ အပြစ်ရှိတဲ့ သမ္မတကို ဖြုတ်ချတုန်းကလည်း အနုပညာရှင်ကအစ သာမန် ပြည်သူတွေအဆုံး အားလုံး စည်းစည်းလုံးလုံးနဲ့ ဆန္ဒပြကြတယ်။ အခုလည်း ငွေ တတ်နိုင်တဲ့ သူက ငွေ၊ လုပ်အား တတ်နိုင်တဲ့ သူက လုပ်အား လှူကြတယ်။ ဆေးရုံမှာ ရုန်းကန်နေရတဲ့ ဆရာဝန်တွေ၊ သူနာပြုတွေအတွက် အစားအသောက်ကို တာဝန်ယူပြီး လှူကြတဲ့ သူတွေနဲ့၊ လူအင်အား မလောက်ငှတော့ ပင်ပန်းပြီး ဦးနှောက်သွေးကြောပေါက် သေတဲ့ အစိုးရ ဝန်ထမ်းတွေ၊ လုံးဝ ပြိုင်းနေတဲ့ ဆေးဖက်ဆိုင်ရာ ဝန်ထမ်းတွေရှိလာတော့ အစိုးရကနေပြီး ပြည်သူတွေဆီက အကူအညီကို တောင်းခံတဲ့ အနေနဲ့ လုပ်အားပေး ခေါ်တယ်ဆိုပြီး ကြေငြာတယ်။ အနယ်နယ် အရပ်ရပ်က ဆရာဝန်တွေ၊ သူနာပြုတွေဟာ ရောဂါ ကူးစက်မှု အရမ်း ဖြစ်ပွားနေတဲ့ ဒေသကို အပြေးလာကြတယ်။ ဆရာဝန် အလုပ်ကို နားထားတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ လွှတ်တော်အမတ်နဲ့ ဇနီးဖြစ်သူလည်း ချွေးတပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ အုတ်တစ်ချက်သဲတစ်ပွင့် နိုင်သလောက် ဝင်မ၊ အသက် ၆၀အရွယ် ပင်စင်ယူပြီးသား သူနာပြုတွေလည်း လုပ်အားပေး လျှောက်ပြီး ဆေးရုံမှာ အတူတကွ အခက်အခဲကို ကျော်လွှားနေကြတာတွေ မြင်ရတယ်။ အတော်လေး ပီတိလည်း ဖြစ်ရသလို အထောက်အကူ မပေးနိုင်တဲ့ ကိုယ့်အတွက်လည်း ရှက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရောဂါ မကူးစက်အောင် ကာကွယ်ခြင်းဖြင့်လည်း အကျိုးပြုလို့ ရနေတာပဲဆိုတော့ အပြင်ထွက်ရင် နှာခေါင်းစည်းတပ်၊ ပြန်လာရင် လက်ကို သေချာ စင်ကြယ်အောင် ဆေးခြင်းဖြင့် အကျိုးပြုနေပါတယ်ရှင်။

     2020.02.25. 남편 도시락 재료를 사러 이마트에 가기로 했다. 코로나 19의 확진 속도가 하루아침에 급증하는 바람에 약간의 공포감을 느꼈던 것은 사실이다. 그래도 서울에는 확진자가 그렇게 많지 않아서 안심하되 예방은 하고 있었다. 어제부터 마스크가 다 품절이라는 남편의 말을 듣고 마트에 가서 마스크는 꼭 사야한다고 마음 먹고 있었다. 집에서 출발해 마트로 가는 길에 있는 편의점 입구에 마스크를 봤기에 들어가서 사려고 살펴봤다. 마스크는 평소보다 비싼 건 사실이지만 필요하니까 돈이 아까워도 어쩔 수 없이 샀다. 소형이지만 없는 것보다 낫다고 생각해 한 개당 2800원 주고 샀다. 

     이마트에 들어가서 주위를 살펴봤더니 생각보다 사람이 많이 없었다. 이마트 빵집을 지나가 배달 코너에서 배달카트가 많이 쌓인 것을 보고 깜짝 놀랐다. 평소에 배달카트는 많아봤자 2개정도였는데 오늘은 진짜 많았다. 입구에 손소독제를 이용했고 마트 안에 들어갔는데 진짜 물건이 평소보다 줄었다. 나도 뭐 살까 하고 구경하고 있었는데 지진이나 화재날 때 휴대폰에 재난문자가 보내올 때 나는 소리가 마트 안에 울어퍼졌다. 갑자기 무슨 일이지!라고 당황하며 주위 사람들을 둘러봤더니 서로 당황하는 눈빛으로 쳐다봤고, 몇초정도 지나고 나서 정신 차리고 휴대폰을 꺼내 문자를 읽어봤더니 최근에 은평성모병원에 방문한 적이 있는 사람은 가까운 보건소에 연락하라는 문자였다. 그래서 아무렇지 않는 척하면서 계속 장보고 있었다. 

    나도 모르게 이거저거 다 집어넣기 시작했다. 양배추는 가격도 저렴하고 양도 많아서 오래 두고 먹을 수 있다고 판단하여 2통 샀다. 그리고 훈제오리 2팩, 카래용 돼지고기 한 팩, 국거리용 쇄고기 한 팩, 닭가슴살 한 팩, 당근을 장바구니에 집어넣었다. 평소보다 더 많이 샀다. 마스크 코너에 가봤더니 한개에 2500원짜리 소형 마스크만 남아있어 2개 집어넣고 계산대로 갔다. 바구니는 너무 무겁고 줄 서있는 사람은 많고, 그래서 바구니를 내려놓고 계산을 기다렸다. 계산을 7만원치 했다. 내가 산 것들은 거의 다 냉동식품이라 배달 시킬 수 없었다. 그래서 무거운 짐을 들고 쉬엄쉬엄 집으로 돌아왔다. 집에 들어오자마자 손을 먼저 씻고 장 봐온 것을 정리했다. 아무튼 평소 장봤던 경험과 색다른 경험을 하게 되어 글로 기록했다. 

    그래도 1주일치 식량이 냉장고 안에 있어 안심이 된다. 빨리 코로나 19가 잔잔해졌으면 좋겠다. 평소처럼 친구들과 만나 재미있는 얘기를 하고 놀러 다니며 활발한 활동을 하고 싶다.