낚시와 Mi Aye

   지대가 낮고 파여 있는 Mi Aye 네 집터는 우기처가 되면 강우로 인해 온 동네에서 흘러들어오는 빗물로 물이 고여 호수가 되었다. Mi Aye 네 집은 호수 한 가운데에 있는 수상가옥이었다고 해도 과언은 아니다. 우기 때가 되면 생태를 위한 낚시하는 사람들이 호수 주변에 주기적으로 찾아와 낚시를 하곤 했다. Mi Aye 네 집도 반찬거리가 없었을 때 낚시를 해서 반찬거리를 마련한 적이 몇 번 있었다. 어느 날 Mi Aye 와 오빠는 낚시 놀이를 했다. 낚시 바늘을 어딘가에서 주워와 집에 있는 바늘실로 낚시대를 만들어 낚시를 해봤더니 생선 한 마리가 낚였다. 우리 2남매는 신기하기도 하고 반찬거리가 생겼다고 생각해 낚시바늘에 낚인 채로 생선을 들고 신나게 집으로 뛰어왔다. 자랑스럽게 엄마! 우리 반찬거리 구해왔다고 했더니 엄마는 이런 걸 어디서 배웠냐며 막 화를 냈다. 엄마의 화난 얼굴에서 자책, 슬픔의 뜻이 담겨져 있었기에 그 이후로는 낚시는커녕 물에 헤엄치며 돌아다니는 물고기 때를 봐도 잡고 싶은 마음마저 없었다. 우리 가족은 불교신자라서 남의 목숨을 빼앗는 일을 나쁜 일이라고 생각하기 때문이었다. 영화 “봄, 여름, 가을, 겨울 그리고 봄” 에 나온 한 장면이 떠올랐다. 어린 동자승이 산속 어느 계곡에 있는 개구리와 물고기에게 돌을 끈으로 매달아놓는 것을 보고 노승이 어린 동자승에게 똑같이 등에 큰 돌을 매달아주고 계곡으로 다시 올라가 개구리와 물고기를 찾아 돌을 풀어주라고 시켰던 장면이었다. 등에 진 무거운 돌은 업보라고 생각할 수도 있고 체험식으로 입장 바꿔서 생각할 수 있는 기회를 주면서 타이르는 것이었다. 마찬가지로 그런 업보를 지더라도 부모가 지겠다고 어른들은 어쩔 수 없이 어쩌다 한번 낚시를 해서 끼니를 해결하더라도 자식들에게는 그 일을 절대 못하게 엄하게 금지시켰다.

မိအေးရဲ့ ငါးမျှားခြင်း အတွေ့အကြုံ

      မိအေးတို့ အိမ်ရှိရာ ကျောင်းကွင်းဟာ လမ်းအမြင့်ထက် နိမ့်နေတဲ့အတွက် မိုးရာသီကျရင် ရပ်ကွက်ထဲကနေ လျှံကျတဲ့ မိုးရေတွေဟာ ကွင်းထဲကို စီး၀င်ပြီး ရေကန် ဖြစ်သွားတယ်။ ထို့ကြောင့် မိအေးတို့ အိမ်ဟာ အင်းလေးကန်ထဲက ရေပေါ်အိမ်သဖွယ် အသွင် ပြောင်းသွားတာပေါ့။ ကွင်းထဲမှာ ရေတွေ ပြည့်လာတာနဲ့ ငါးမျှားတဲ့ လူတွေကို တွေ့ရပါတယ်။ ငါးမျှားချိတ်မှာ တန်းလန်းပါလာတဲ့ ငါးလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ကိုယ်ချင်းလည်း စာသလို၊ တစ်နည်းအားဖြင့် ဟင်းစားရသွားပြီဆိုတဲ့ အတွေးလေးလည်း ၀င်မိတာပေါ့။ မိအေးတို့ အိမ်က လူကြီးတွေလည်း အိမ်မှာ ဟင်းစား မရှိတဲ့အခါ ပိုက်ထောင်ပြီး ငါးဖမ်းလေ့ ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ တစ်နေ့ မိအေးတို့ မောင်နှမ ၂ယောက်သား ငါးမျှားတန်း ကစားမယ်ဆိုပြီး ငါးမျှားတဲ့ ဦးလေးကြီးတွေ ကျန်ခဲ့တဲ့ ငါးမျှားချိတ်ကို ကောက်လာပြီး အိမ်က အပ်ချည်ကြိုးမှာ ချည်ပြီး ငါးမျှားကြတာပေါ့။ ကံဆိုးချင်တဲ့ ငါးလေးဟာ ဘာမဟုတ်တဲ့ ထမင်းလုံး ငါးစာကို လာတွတ်ပြီး ငါးမျှားချိတ်မှာ လာချတ်မိလေရဲ့။ မိအေးတို့ မောင်နှမလည်း မထင်ထားဘဲ ငါးဖမ်းမိတော့ အပျော်ကြီး ပျော်ပြီး အိမ်ကို တန်းပြေးပြီး ဂုဏ်ယူ၀င့်ကြွားစွာနဲ့ ဟင်းစားရှာလာတယ်ဆိုပြီး မေကြီးကို ပြောတော့ အဆူခံရပါလေရော။ နင့်တို့ ဘယ်ကနေ အတတ်ကောင်းတွေ တတ်လာတာလဲ ဆိုပြီးပေါ့။ တစ်သက်လုံး မမေ့နိုင်တဲ့ ငါးမျှားခြင်း အတွေ့အကြုံလို့ ဆိုရမှာပါ။ မေကြီးရဲ့  စိတ်ဆိုးနေတဲ့ မျက်နှာမှာ မိမိကိုယ်ကို အပြစ်တင်ခြင်း၊ ၀မ်းနည်းခြင်း အရိပ်အယောင်လည်း တွေ့ခဲ့ရတဲ့အတွက် အဲဒီ နောက်ပိုင်းက စပြီး ငါး အုပ်လိုက်ကြီး ၀ါးလုံးတံတားအောက်ကနေ သွားနေတာ တွေ့လည်း ဖမ်းဖို့ စိတ်တောင် မကူးရဲတော့ပေါင်။ မေကြီးက အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက မိအေးတို့ကို ဆူတယ်ဆိုတာလည်း သူတစ်ပါး အသက် သတ်ရင် ငရဲကြီးတယ်လို့ ယုံကြည်ထားတဲ့ အတွက်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုရီးယား ရုပ်ရှင် “‌နွေဦး၊ ‌နွေ၊ ဆောင်းဦး၊ ဆောင်း ပြီးတော့လည်း နွေဦး”ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကားထဲက ဇာတ်၀င်ခန်း တစ်ခန်းကို သတိသွားရမိတယ်။ ကိုရင်လေးက တောင်ပေါ်က ရေတံခွန်လေးမှာ ရေကူးနေတဲ့ ဖားလေး၊ ငါးလေးတွေရဲ့  ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကြိုးနဲ့ ကျောက်ခဲလေးတွေကို ချည်တုပ်ထားတာကို မြင်သွားတဲ့ ဘုန်းကြီးဟာ မြင်မြင်ချင်းမှာ ဘာမှ မပြောဘဲ၊ တောင်အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာပြီးမှ ကိုရင်လေး ကျောမှာ ကျောက်တုံး တစ်တုံးကို ကြိုးနဲ့ ချည်ပေးပြီး တောင်ပေါ်ပြန်တက်သွားပြီး အစောက ကျောက်ခဲလေးတွေနဲ့ ချည်တုပ်ထားခဲ့တဲ့ သတ္တ၀ါလေးတွေကို သွားပြန် ဖြေပေးခိုင်းခဲ့တဲ့ အခန်း ဖြစ်ပါတယ်။ လူတိုင်းဟာ ကိုယ်တိုင် ကြုံဖူးမှ ကိုယ်ချင်းစာတတ်တဲ့ အတွက် ကိုရင်လေး လုပ်ခဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်ဟာ သတ္တ၀ါလေးတွေ အတွက် ဘယ်လောက် ကြီးလေးတဲ့ ဒုက္ခလဲဆိုတာ သိအောင် ပြသပြီး သင်ခန်းစာ ပေးတာ ဖြစ်တယ်။ ၀ဋ်လိုက်တတ်တဲ့အတွက် ဖြစ်ပါတယ်။ မိအေးတို့ မေကြီးလည်း ၀ဋ်လိုက်လည်း လူကြီးတွေပဲ အလိုက်ခံမယ်။ သားသမီးတွေကိုတော့ ဒီလို ၀ဋ်ကြွေးမျိုး အလိုက်မခံစေချင်တဲ့အတွက်ကြောင့်လို့ ထင်ပါတယ်။ ဘာပဲ ပြောပြော မိအေး တစ်သက်မှာ ငါးမျှားတဲ့ အတွေ့အကြုံ တစ်ခါတော့ ရှိခဲ့ဖူးတယ်။

Zawgyi Font

မိေအးရဲ႕ ငါးမွ်ားျခင္း အေတြ႕အႀကဳံ

    မိေအးတို႔ အိမ္ရွိရာ ေက်ာင္းကြင္းဟာ လမ္းအျမင့္ထက္ နိမ့္ေနတဲ့အတြက္ မိုးရာသီက်ရင္ ရပ္ကြက္ထဲကေန လွ်ံက်တဲ့ မိုးေရေတြဟာ ကြင္းထဲကို စီး၀င္ၿပီး ေရကန္ ျဖစ္သြားတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိေအးတို႔ အိမ္ဟာ အင္းေလးကန္ထဲက ေရေပၚအိမ္သဖြယ္ အသြင္ ေျပာင္းသြားတာေပါ့။ ကြင္းထဲမွာ ေရေတြ ျပည့္လာတာနဲ႔ ငါးမွ်ားတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ တန္းလန္းပါလာတဲ့ ငါးေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္းလည္း စာသလို၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဟင္းစားရသြားၿပီဆိုတဲ့ အေတြးေလးလည္း ၀င္မိတာေပါ့။ မိေအးတို႔ အိမ္က လူႀကီးေတြလည္း အိမ္မွာ ဟင္းစား မရွိတဲ့အခါ ပိုက္ေထာင္ၿပီး ငါးဖမ္းေလ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္ေန႔ မိေအးတို႔ ေမာင္ႏွမ ၂ေယာက္သား ငါးမွ်ားတန္း ကစားမယ္ဆိုၿပီး ငါးမွ်ားတဲ့ ဦးေလးႀကီးေတြ က်န္ခဲ့တဲ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို ေကာက္လာၿပီး အိမ္က အပ္ခ်ည္ႀကိဳးမွာ ခ်ည္ၿပီး ငါးမွ်ားၾကတာေပါ့။ ကံဆိုးခ်င္တဲ့ ငါးေလးဟာ ဘာမဟုတ္တဲ့ ထမင္းလုံး ငါးစာကို လာတြတ္ၿပီး ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ လာခ်တ္မိေလရဲ႕။ မိေအးတို႔ ေမာင္ႏွမလည္း မထင္ထားဘဲ ငါးဖမ္းမိေတာ့ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ၿပီး အိမ္ကို တန္းေျပးၿပီး ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားစြာနဲ႔ ဟင္းစားရွာလာတယ္ဆိုၿပီး ေမႀကီးကို ေျပာေတာ့ အဆူခံရပါေလေရာ။ နင့္တို႔ ဘယ္ကေန အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္လာတာလဲ ဆိုၿပီးေပါ့။ တစ္သက္လုံး မေမ့ႏိုင္တဲ့ ငါးမွ်ားျခင္း အေတြ႕အႀကဳံလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ေမႀကီးရဲ႕  စိတ္ဆိုးေနတဲ့ မ်က္ႏွာမွာ မိမိကိုယ္ကို အျပစ္တင္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း အရိပ္အေယာင္လည္း ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အတြက္ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းက စၿပီး ငါး အုပ္လိုက္ႀကီး ၀ါးလုံးတံတားေအာက္ကေန သြားေနတာ ေတြ႕လည္း ဖမ္းဖို႔ စိတ္ေတာင္ မကူးရဲေတာ့ေပါင္။ ေမႀကီးက အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက မိေအးတို႔ကို ဆူတယ္ဆိုတာလည္း သူတစ္ပါး အသက္ သတ္ရင္ ငရဲႀကီးတယ္လို႔ ယုံၾကည္ထားတဲ့ အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုရီးယား ႐ုပ္ရွင္ “‌ေႏြဦး၊ ‌ေႏြ၊ ေဆာင္းဦး၊ ေဆာင္း ၿပီးေတာ့လည္း ေႏြဦး”ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားထဲက ဇာတ္၀င္ခန္း တစ္ခန္းကို သတိသြားရမိတယ္။ ကိုရင္ေလးက ေတာင္ေပၚက ေရတံခြန္ေလးမွာ ေရကူးေနတဲ့ ဖားေလး၊ ငါးေလးေတြရဲ႕  ခႏၶာကိုယ္မွာ ႀကိဳးနဲ႔ ေက်ာက္ခဲေလးေတြကို ခ်ည္တုပ္ထားတာကို ျမင္သြားတဲ့ ဘုန္းႀကီးဟာ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာ ဘာမွ မေျပာဘဲ၊ ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာၿပီးမွ ကိုရင္ေလး ေက်ာမွာ ေက်ာက္တုံး တစ္တုံးကို ႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ေပးၿပီး ေတာင္ေပၚျပန္တက္သြားၿပီး အေစာက ေက်ာက္ခဲေလးေတြနဲ႔ ခ်ည္တုပ္ထားခဲ့တဲ့ သတၱ၀ါေလးေတြကို သြားျပန္ ေျဖေပးခိုင္းခဲ့တဲ့ အခန္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံဖူးမွ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့ အတြက္ ကိုရင္ေလး လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ သတၱ၀ါေလးေတြ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးေလးတဲ့ ဒုကၡလဲဆိုတာ သိေအာင္ ျပသၿပီး သင္ခန္းစာ ေပးတာ ျဖစ္တယ္။ ၀ဋ္လိုက္တတ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ မိေအးတို႔ ေမႀကီးလည္း ၀ဋ္လိုက္လည္း လူႀကီးေတြပဲ အလိုက္ခံမယ္။ သားသမီးေတြကိုေတာ့ ဒီလို ၀ဋ္ေႂကြးမ်ိဳး အလိုက္မခံေစခ်င္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ မိေအး တစ္သက္မွာ ငါးမွ်ားတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံ တစ္ခါေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။

  어느 날 아침 무슨 행운이 찾아오는지 몰랐지만 아빠, 엄마와 형제자매 7명 모두 아침식사로 사모사를 한 명당 한개씩 먹을 수 있는 기회가 주어졌다. 그래서 막내인 Mi Aye의 바로 위 오빠가 사모사(삼각 만두 튀김)를 사러 나갔으며 Mi Aye는 사모사 한개를 다른 형제자매와 같이 나눠 먹을 필요없이 혼자 다 먹어야 한다는 생각에 기뻐서 안절부절 못하고 있었다. Mi Aye 는 사모사를 사온 오빠를 볼 수 있는 집 앞에 있는 대나무 다리 위에서 기다리고 있었다. 오빠가 사모사 9개 들어있는 미닐봉지를 들고 뛰어오고 있는 모습을 보고 어찌 행복했는지 말로 표현을 못할 정도였다. 그 때 갑자기 대나무 다리에서 발을 헛디뎌 Mi Aye 물속으로 빠졌다. Mi Aye가 물에 빠진 것을 보고 오빠는 뛰어와서 바로 물에 뛰어내려 동생이 익사 안되게 안간힘을 다쓰며 숨 쉴 수 있게 머리를 들어줬다. 오빠는 수영할 줄은 알지만 등치가 Mi Aye 하고 비슷해서 아예 물에서 빼낼 수 없었기에 머리를 들어준 것이었다. 어른들이 와서 구해줫을 땡야 Mi Aye 와 오빠는 물에서 빠져나올 수 있었다. 사모사 봉지도 오빠와 같이 물에 빠져 젖었으니 못 먹게 되자 철 없는 Mi Aye는 자신을 구해준 오빠에게 고맙기는커녕 원망했다. 그대로 오래만에 찾아온 사모사 통채로 먹을 수 있는 특혜가 Mi Aye때문에 물에 빠져 사라져버렸다. 

            မိအေးတို့ မောင်နှမတွေ ဒီနေ့မနက်တော့ အပျော်ကြီး ပျော်နေလေရဲ့။ ခါတိုင်း နေ့များနှင့် မတူဘဲ အဖေ၊ အမေနဲ့ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ ၇ယောက်လုံး မနက်စာအဖြစ် ဆမူဆာ တစ်ယောက်ကို တစ်ခုစီ စားခွင့် ရတဲ့ နေ့ ဖြစ်တဲ့အတွက်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ မိအေးလည်း ပျော်လွန်း အားကြီးလို့ အိမ်ရှေ့က ၀ါးလုံးတံတားလေး ပေါ်ကနေ ဆမူဆာ သွား၀ယ်တဲ့ အစ်ကိုငယ်ကို မျှော်နေတာပေါ့။ ဆမူဆာ ထုပ်လေးဆွဲပြီး လာနေတဲ့ အစ်ကိုငယ်ကို လှမ်းမြင်နေရတော့ စိတ်ထဲမှာ မကြာခင် ဆမူဆာ တစ်ခုလုံးကြီး စားရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပျော်နေလေရဲ့။ အစ်ကိုငယ်နဲ့ မိအေး မလှမ်းမကန်းလည်း ရောက်ရော မိအေး ရပ်နေတဲ့ ၀ါးလုံးတံတားကနေ ခြေချော်ပြီး ရေထဲ ပြုတ်ကျပါလေရော။ ဒါကို လှမ်းမြင်တဲ့ အစ်ကိုငယ်လည်း ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ ရေးထဲခုန်ဆင်းပြီး မိအေး ရေမမွန်းအောင် ခေါင်းလေးကို မထားပေးလေရဲ့။ အစ်ကိုငယ်က ရေကူးတတ်ပေမဲ့ မိအေးနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သိပ်မကွာတော့ ခေါင်းပဲ မထားပေးနိုင်တယ်။ မသေကောင်း မပျောက်ကောင်း လူကြီးတွေ အပြေးရောက်လာမှ မောင်နှမ ၂ယောက်လုံး ရေထဲကနေ တက်လာနိုင်တော့တယ်။ မိသားစု၀င်တွေ အားလုံး ဆမူဆာ တစ်ယောက်တစ်ခုစီ စားခွင့်ရတဲ့ အထူးနေ့လေးဟာ မိအေးကြောင့် ရေထဲမျောပါသွားလေရဲ့။

Zawgyi Font

              မိေအးတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ဒီေန႔မနက္ေတာ့ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။ ခါတိုင္း ေန႔မ်ားႏွင့္ မတူဘဲ အေဖ၊ အေမနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ၇ေယာက္လုံး မနက္စာအျဖစ္ ဆမူဆာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ခုစီ စားခြင့္ ရတဲ့ ေန႔ ျဖစ္တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိေအးလည္း ေပ်ာ္လြန္း အားႀကီးလို႔ အိမ္ေရွ႕က ၀ါးလုံးတံတားေလး ေပၚကေန ဆမူဆာ သြား၀ယ္တဲ့ အစ္ကိုငယ္ကို ေမွ်ာ္ေနတာေပါ့။ ဆမူဆာ ထုပ္ေလးဆြဲၿပီး လာေနတဲ့ အစ္ကိုငယ္ကို လွမ္းျမင္ေနရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မၾကာခင္ ဆမူဆာ တစ္ခုလုံးႀကီး စားရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။ အစ္ကိုငယ္နဲ႔ မိေအး မလွမ္းမကန္းလည္း ေရာက္ေရာ မိေအး ရပ္ေနတဲ့ ၀ါးလုံးတံတားကေန ေျခေခ်ာ္ၿပီး ေရထဲ ျပဳတ္က်ပါေလေရာ။ ဒါကို လွမ္းျမင္တဲ့ အစ္ကိုငယ္လည္း ေၾကာက္အားလန႔္အားနဲ႔ ေရးထဲခုန္ဆင္းၿပီး မိေအး ေရမမြန္းေအာင္ ေခါင္းေလးကို မထားေပးေလရဲ႕။ အစ္ကိုငယ္က ေရကူးတတ္ေပမဲ့ မိေအးနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္က သိပ္မကြာေတာ့ ေခါင္းပဲ မထားေပးႏိုင္တယ္။ မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္း လူႀကီးေတြ အေျပးေရာက္လာမွ ေမာင္ႏွမ ၂ေယာက္လုံး ေရထဲကေန တက္လာႏိုင္ေတာ့တယ္။ မိသားစု၀င္ေတြ အားလုံး ဆမူဆာ တစ္ေယာက္တစ္ခုစီ စားခြင့္ရတဲ့ အထူးေန႔ေလးဟာ မိေအးေၾကာင့္ ေရထဲေမ်ာပါသြားေလရဲ႕။

mm.aaa.kr